Dizdê Rezan

Lajê Ap Husê Keyê Hesan ê qicî newe dest bi wendiş kerdibi, şîyne verê Ap Deqmanî de dersa Elîfbê girewtêne. Ap Hus û Ap Deqman zemanan ra reqîbê yewbînî bîy, hertim yewbînî de sere antêne. 

Badê ke hewteyêk ser de şi, Ap Husî venga lajê xo da, va:

- Dê hela bê tîya. To dersa xo ezber kerda yan ney?

Lajekî va:

- E bawo, mi ezber kerda.

Ap Husî va:

- Dê hela biwane.

Lajekî bi heme masumîya xo dersa ke ezber kerda, babîyê xo rê wina tekrar kerde:

Elîf û bê û tê û sê û cîm

Huso pîso çikuso recîm

Hê û xê û dal û zal û rê û sîn

Husî da piro şi hetanî Waresîn

Şîn û sad û dat û tê û zê û eyn

Huso şeytano mizawiro quleteyn

Xeyn û fê û qaf û kaf û lam û mîm

Huso dizd şino mîyanê rezê Merrnîm

Hê û lam elîf la û yê, dersa ma bes

Huso, engura şarî mewe, hendî bes! 

Ap Husî hol fehm kerd ke mesela çî ya! Didanê xo pêsero şidênay, qirçî fek ra şîye. Heme muyê ey sey dijeyî tîk bîy. Bi hêrs qîra lajekî ser. Va:

- Lazim nîyo, meşo verê ê melûnî de derse megîre. Çi wendiş o, çi hal o! Rasterast şîretanê şeytanîye keno!