Xatir

Na dinya ser o

her çi wayîrê yew rengî yo,

wayîrê yew dilq û vengî…

Pêro rindî, pêro rindekî.

Bê înan çi qîymetê na dinya esto?

Bê dare, kemere, pele

bê awe, şilîye, vayî…

Nê yê mal û milkê dinya

Sewbîna her çî zur o.

         * 

Eke însan feqîr ame rîyê na dinya

Talihê xo sîya bo,

bextê xo kî çin bo

reyna feqîr şono.

Ez zanena,

nê qiseyê mi şima dejnenê

labelê ez se bikerî.

Dem û cu wina yo.

Eke aşme nêvejîna guneyê asmênî çik o,

eke şilîye nêverana guneyê hewran çik o?

Kam çi vano wa vajo

xo vîr a mekerê

însano ke xo zaneno,

însano ke rîyê xo çarnito roştîye

rîyê ey nêbeno sîya

zereyê ey nêbeno xirab û qilêrin.

Xo medejnê

û mexapnê

raştîye na wa

na raştî ya...

   

     *

Xatir bizanê…

xatirê însanî

xatirê tîje, aşme,

erd û asmênî

û teyr û turî…

Xo vîr a mekerê!

Xora tu kes

wayîrê çîyê nîyo na dinya ser o.

Sey awe ênîme

û sey awe

oncînîme û şonîme,

bêrêçe,

bêxêr,

bêdem…

Peynîya peyêne de

mîyanê erd û asmênî de

benîme wele,

benîme yew xeyal.

Xatir bizanê

û xatir bivînê.

na dinya kesî rê nêmanena. (*)

_________

(*) Na şîîre “Musabeqaya Hîkaye û Şîîran ya Huseyîn Çelebî ya des û heştine” de qismê lehçeya kirmanckî de xelata yewine girewte.