Helebçe

Serre 1988, 16ê adare…

Ca Helebçe, ware Helebçe,

Hêş Helebçe, jan Helebçe,

Kul-Keder Helebçe

Bermayiş Helebçe, bermayiş Helebçe …

Hewar halê ma kurdan rê!

Ey Xwedayê erd û ezmana,

Xaliqê pêro însan û cana:

Gelo hêdî bes nîyo?

Helebçe ser o bombayî varayê, adir varayo. Her ca de “Hewar!” Her ca de ters qîra… Her ca ra boya mergî ameyê.

Babî tûtê xo yê mîyanê pêçikan, tûtê dergûşe, bi hêwê mergî la rayna zî bi hêvîyêka taye kerd xo verare. Ver bi teber, ver bi koyan ver bi hêvîye… Tenî hewt gamî... Sîneyê babî de tût; kezebe nawa serê kezebê xo. “Axx, çi boya na kezebe weş a.” “Ya Reb! Bi no halê mi ti zanê, hem zî baş zanê. Ka se bibîyayê to na reye zî tûtê mi bifelatnayêne?” Babî, tût mîyanê çengan û sîneyê xo de wişk girewto. La ver bi erd şino, şino, şino. Hewar! Hewar halê kezebe rê. Homa to cenet de bi boya tûtê to mird bikero.

No çi hal o? Gelo ma Mahabadî rê bibermin, Dîyarbekirî rê bibermin, Agirî rê, Dêrsimî rê, Şengalî rê, Kobanî rê yan Helebçe rê? Gelo ma Qazî Mihemedî rê bibermin, şêxan û seyîdanê xo rê bibermin, pilinganê serê koyan rê yan ê bînan rê? Gelo peynîya nê mergî çinî ya? Gelo qet çareyêk halê ma kurdan rê çinî yo?

Gelo biratî û muslumantî enakî ya? Gelo ma go heta kotî bêrin xapênayiş? Gelo ma çî rê dewlete, dewletbîyayîşê xo nêwazenê? Heme miletî bîyê dewlet, pêro her ê, ma kurdî tenî biaqil ê? Gelo go çi ma nê hewnî ra aya bikero?

16 adare de ez kewta mîyanê hewnê xeyalan. Mi dî konferansêk mîyanê pêro kurdan de virazîyayo. Akerdişê ey bi deyira “Helebçe” bîyo. Heme serok û rêberanê kurdan yew qerar girewto. Qerar de vanê: Wa çar parçeyî bibê yew parçe, o yew parçe zî ganî bibo “xoser”. Peynî de hewnê xeyalanê mi yeno ca. Ez zaf bextîyar bena. Ez Homayî ra vana: “Keyeyê to hezar rey awan bo. Ez mergî rê amade ya.” Werekanê ez mîyanê nê hewnê xeyalan ra nêbîyayê aya.

Şarê ma yo ke Helebçe de ameyo qetilkerdişî Homa rehma xo ro înan bikero, bi cenetê xo şad bikero. Homa êdî derdanê enayînan nêdo şarê kurdî. Homa fikirê xoserîye bido înan û înan rê hetkarîye bikero.