Wa sereyê şarê ma weş bo!

Ma kurdan roje xo ra nêdî!

Her hetan ra cuya ma travma.

Feqîrî, bêkesî, nezanî tim pêsîra ma de…

Welatê ma heme binê postalanê dagîrkeran de.

Dagîrkerê ma zalim, bêheya, bêwijdan...

Welatê ma de afat û tofanî têmîyan de.

Sereyê ma wişk, erdê ma wişk; pêt lerzeno!

No serê zimistanî Wan de erd lerza, bi seyan însanê ma merdeyî, bi hezaran birîndarî…

Merdeyan rê Homayî ra rehmet, birîndaran rê şîfaya xeyrî, mendeyan rê sebr û selamet.

*

Kamî ke na roja tenge de destê xo muhtacan rê kerd derg, Homa înan ra razî.

Emrê Homayî, sere û çiman ser. La derdê qulan giran o!

Roja tenge yena her kesî sere de, yena her miletî sere de.

Na roja tenge de tayê nîjadperestanê tirkan keyfê xo bi na roja ma ardo.

Ez se vajî? Merdimê xirabî, wa xirabîya xo de qehr bibê…

*

Yew lajeko newserre, nameyê xo Yunus. Hema sinifê çarine yê dibistane de waneno.

Qezaya Wanî Erdîşe de, Înternet-kafe de keweno binê enqazî. Saete desê şewe de ey sax vejenê. Rakenê benê xestexaneyê Erziromî. La rayîr ra, nêzdîyê Agirî de qelbê ey vindeno, ruhê xo teslîm keno.

Gama ke ey binê xirba enqazî ra vejenê, persa Yunusî na ya: Vano “Saete çend a?”

Vanê “Saete des a.” Yunus vano, “Heywax, ez zaf erey kewta, pîyê mi ra mevajîn!”

Mi rê no tersê Yunusî, ke babîyê xo ra terseno, qasê temamê erdlerzî giran ame.

Mi tersê mergî ra vêşêr tersê pîyî çimanê Yunusî de dî. Ax ma senî tutan (domanan) weye kenê?