Ruho Vindîbîyaye

RUHO VINDÎBIYAYE

 I

Ez birîndarê ziwanê xwu ya, tewreyê mi de qicekîya mi ra janî

Lingî warway bî, bêşelwar û ciwanîya mi ra şermêko xeşîm

Şeşserrîya mi de xerîbîye ziwanê mi kerdibi lal

Sey sêwîyêk kuncê dêsan de ez menda tenya û mi zana

“Kuro-Muro, hani kuyruğun...” ameyne çi mana

Çimanê mi de şewqê şemlulikan û qirika mi de gire

Cewherê ciwîyayene heba genimî bi miyanê nekula teyran de

Tilsimê heyatî mîrazê ruhî de û her kes ageyreno xwu peynî de

Kam hesranê xwu ra alaweno herrîya xwu û kam dûrî ra temaşa!

 II

Nika îşaretan dima geyrena ez miyanê tarîtîya zemanî de

Her xezînaya ke kuzeyê xwu de biya welêka serdine

Mehzenêko xorîn û bêpeynî kena a ruhê mi de…

Û tilsimê fekê her xezîna de ez newe ra bena zergun

Vengêko birîndar xorînîya ruhê mi ra çingeno û vano:

“Ez destanê to yê hubrinan ra hes kena ey mecnun!..”

Ax zemanî mezgê mi teveznayo ez menda tarîx de tecrît

Ne zerrîya mi gemîya Nuhî de ne zî mi şerbetê mergî şimit

III 

Kîmyaya rîsaletî miyanê zerrîya mi ra wanena

Ez bi linganê xwu yê lexeran xerîbê ruhê xwu ya

Mi murayê xwu kerdê vindî geliyanê zemanî de

Wela mi vayê heme welatan ra biya vila û bêwelat

Û her royo ke vejêno vernîya mi, pirdê xwu raşîyaye

Ax ez rêwîyêko vindîbiyaye ya hafizaya dewranan de

Peynîya peyine de her dewran roj û rengê xwu esto newe

Nika ruhê xwu dima geyrena ez bi zêhnêko felcbiyaye…

IV

Ey her keso ke qatilê ruhê xwu yo û maneno mi

Ey teyrê macirî, pencereyê tarî; perdanê xwu akerêne!

Bigêrêne xwu rê çimanê mi û biewnîyên xwu ra dima

Goş bidên sanika teyrê Sîmurxî û goş bidên vatişî

Her vate welatê koyanê sipîyan ra şima rê çengêk roşn

Û vatiş saw ra nîyo miyanê tarîtîye de, bizane ey xerîb…

Her qendîle rojhilat ra roşn dana rîyê şima yê raştkênî

Ax, şima rîyê xo nimnenê ey sîneyoxê qestikênî!…

 V

Gevzika cehaletî de gevizîyaya ez qatîlanê xwu rê şiya secde

Ez şa biya bi vindîkerdişê ruhê xwu û yew vengane de pûç bîya

Mi ayetî ezber kerdî, biya sofî û mi nêdî xwu rê yew dergah

(Wina birînî estê ruhê merdimî de; nimiteyî û xorîn de)

Mi birînê xwu sey sirrêkê şerminî temirnaybî tarîtîya xwu de

Ax peynî de, mi qaşilê birînanê xwu qeşirnayî tenyatîya xwu de

Kes xelaskarê kesî nêbi, her kes xwu rê resûl

Ax her kes qatîlê xwu, her kes erdê xwu de meqbûl

VI 

Tarîtîye de ez damaranê xwu yê esîlan dima geyraya zaf wext

Mi şikeftî dîy; fekê înan dêskerde û bi estikan dekerdey

Her çî wextê xwu de weş bi û ma her çîyê xwu de kewtbî erey

Çend rey mi xwu kişt û yew çilke zî çimanê mi ra nêamîye

Ez remaya xwu ra, mi ruhê xwu newe ra carî kerd çend rey

Zemherîyê ruhê mi de zimma vengê zalimîya dinya

Ax hafizaya puyayî kamî milde ya, tarîxe rê weledê zinya

Her kes dara xwu de gil o, her kes herrîya xwu de meşrû

Û mi hende xwu ra hes kerd la mi nêdî birîna xwu rê yew darû

VII

Çend zêdîyeno huzin hende vateyî çilkenê çala birîne ra

Her ke ez xwu azad kena pencanê pêlanê ena trajedya ra

Û şefeq neqişêno gonîya mi ra, ax qewmê mi qatîlê mi!...

Ez xwu miyanê sanika xwu de pêşena, qismet: boxça û tenyayî

Asmên sîmê xo rijneno û rîyê mi perçemê şewe ra bêhayî

Ez se vajî, şima nêvînenê a xencera ke sîneyê mi de şiya war

Şima sanika dimpiştikî zanê; dimê xwu û jehrê xwu de tacîdar

Tabîrê tabîran ra bibo welî eno xîyal, her çeku qehrê xwu de întîxar

VIII

 Mi va ez xwu rê ruhêk peyda bikerî newe ra û tûnc ra

Nêbo ez xwu rê welatêk peyda bikerî, meqsedêk û mirad…

Pirdanê xwu raşanî, rêçanê xwu bidî vayî ver û îrsê sulala

Newe ra bengîn bibî seba a karxezala Gelîyê Çewtela 

Ax hewnê mi versîya ruhê minê vindîbiyayî de mendî esîr

Û zincîra aîdîyetî sey marêkê birîndarî ro xeyalanê mi lefêya

Her kes aîdîyetê xwu ra morkerde bi, kunya xwu mermer û tûnc

Û mi zana, sînorê hewnan zanayişî ra zaf wetêr û meçhûl

IX 

Mi her di destê xwu yê hubrînî sey di şaxanê nazikan ramitî

Zimistanî da piro, puk ser de şi û xezeb û bêwayirî…

Mi kefaretê xwu da, qîyamet û mehşerê xwu vîyarnay

Mi fêkîyê Baxçeyê Adenî serê engiştanê xwu ra çînay

Û mi kederê xwu ra ezber kerde ena sanika raştikêne

Ax her kes qîyametê xwu ano û her kes mehşerê xwu

Her kes Adenê Baxçeyê xwu yo, ey xerîbê welatê xwu!...  

 X

 Rojê mi melul û çi wexto ke ez ewnêna tarîxê qewmê koyan ra

Zerrîya mi de çingênîyêka sotîye, se kardîya ke sawîyena dêsan ra

Şimşêrê mi çin o helbet, îdeolojîyê tahmgizunî zî mi ra dûrî

Dare bi darîtîya xwu daristan de, mi rê utopya bî sey her şaîrî

Ne kes rojê mi vera mertal û ne zî versîya mi kesî rê sîwan!

Belkî hewnêko hewtreng bi hewarê mi, arafê yew hêvîye de

Belkî zî herînayişê yew bilête bi, sefero peyînê yew trajedya de!...

 XI

Ez o şorî helbet; mi va, wa janê mi û çend vatey bimanê yadîgar

Ey qewmo ke xwu rê çimsûr, aîdîyetê xwu de xesênaye û famkor!...

Beno ke şima vajê, “Yew ehmeq bi, adir kerd we û xo tede veşna!”

Belkî zî her kes bi yew mûme ageyro û awan bikero yewna rojhelat

Û beno ke qîyametê xwu de newe ra şên bibo eno welat...

Eke vilêka sûre biye zergun her aşma gulanî serê gorê mi de

Wa ciwanêko çeleng biçîno û bero bikero miyanê porê yara xwu de

Çime: Roşan Lezgîn, Dêsan de sûretê ma nimite, Weşanxaneyê Vateyî, Îstanbul, 2005, r. 13-24