Pişkile û Pîskîl

Xortê dewe ke şîyê şaristan de mekteb wanenê, tehtîlê sibate de amey dewe. Rojêk heme xortî keyeyê Ap Husê Keyê Hesan de kom benê. Xo mîyan de bi tirkî qalî kenê. Milet xo rê bêveng vindeno ewnêno fekê înan ra.

Ap Husî rê giran yeno ke xortî tirkî qisey kenê. Hêrs beno, wazeno xortan de biney xergele bikero. Vano:

- Sîmetranan! Madem şima hende tirkî zanê, dê vajêne, bi tirkî nameyê pişkile çî yo?

Yew ewnêno yewî ra. Çîyê nêno vîrê kesî. Kenê-nêkenê nêzanê nameyê pişkile çî yo. Tayê vanê “keçî boku”, tayê vanê “ney, keçi dışkısı”, axir mîyan ra nêvejênê.

Ap Hus vano:

- Willay hetanî ke şima nêzanê nameyê pişkile çi yo, ez nêverdena şima bi tirkî qisey bikerê!

Xortî tede manenê. Nêzanê senî bikerê.

Verênan vato, leyîrê marî bê jehr nêbeno. Lajê Ap Husî o qij zî mîyanê xortan de yo. Nişka ra sey hophopikî xo tîk keno, vano:

- Bawo bawo, ma senî nêzanê. Ma hende kitabî wendê, ti vanî ma nameyê pişkile nêzanê! Ma vanê “pişşkille”, tirkî nazik vanê, vengê xo barî kenê, bineyke lewanê xo pehn kenê û vanê “pîskîl”.