zazaki.net
29 Adare 2024 Îne
Girdîya Karakteran : 12 Punto 14 Punto 16 Punto 18 Punto
27 Çele 2010 Çarşeme 15:30

Merdene Esta Teslîmbîyene Çin a!

[Hîkaye]
F. Firat

Virnîye nat û dot hîra-hîra nîyada. Peyê cû, bi lerze xo kaş kerd û eşt verê yew zinarî. Eke ca da linga xo, destê xo yo raşt eşt metereyê mîya xo. Metere zaf sivik aseyne. Fekê metereyî kerd a û verba fekê xo berd. Çend dilopî awe reşte gula ey. Ziwnê xo zip-zuwa mend. “Ez nika leyê çemê Munzirîde bîyêne” va. Pîşta xo azna kemera serdine û çimê xo çarnay asmênê keweyî.

Rojê şanî peyê koyan de newe bibi vîndî. Tarîyê şewe, her ca guretbî binê hukmê xo. Sura vayê şanî ra dot, qet veng çîn bî.

Xafila yew vengêde zaf şenik ame goşanê ey. Bi lerze destê xo eşt tifingê xo. Şarjura tifingî de nîyada û “şukir ke hîna derbê mi estê “ va. Destê xo verba bomba berd û winî vinet. Gime-gima vengê zerrîya ey hetanî goşanê ey ameyne.

Xafila yew vengêde gur ame hetanî goşanê ey. Komutanım burda kimse yok va wayirê nê vengî. Peyê cû veng vinet. Ey xorîn-xorîn bîna xo gurete. Tersê zerrîya ey tikêk bî kêmî. Her ca bî sukit.

Gonîya birîna ey, hetanî paşna ey yew şîbî. Eke gonî dîye, “Errrrr na andêre çiqas xorîn şîya” va. Zanîyê xo, peyê birîne de bi pînikê îşliga xo girêda. Janê birîne hetanî zerrîya ey hukm kerdêne.

Hewna sereyê xo kerd berz, qilaşê orteyê kemeranê zinaran ra astareyanê asmênî de nîyada. Têşanî û vêşanîye ver qudimê xo bîbî şenik. “Ê rind ke hevalê mi xelesîyay ra, ez tawa nêbeno” va. Hêdî-hêdî ca ra wuşt ra. Mîyanê qilaşanê zinaran ra vejya. Nat-bot nîyada. Bî çewt pê pîneyêk birîna xo rind şidêna. Tifingê xo eşt vilê xo. Qayişê qerqeşunanê mîya xo rind şidêna. Bombaya mîya xo de nîyada. Hewna nat-botê xo de nîyada û bî raşt.

Tayê rayîrşîyayîş ra dima, xo resna serê tumî. Eke roştîya lambayanê dewa verê tumî dîye, keyfê xo ame ca. Labela zaf tersa. Çimke na dewe qet dewêde rinde nêbîye. Ey şarê na dewe zî zaf rind şinasnêne. Zaf wext, domanê serê koy daybî leşkerê dewlete dest. Çend gamî ravêr şî û vinet. “Ez şorî kê kamî? Qet keso rind zî çin o. Ez têdê înan ra zî terseno” va. Labela, bêçare bî. Hêdî-hêdî verba roştîya lambayanê dewe şî. Xafila heşê xo ame şî û gina war ro. Zanîyê xo zaf dejêne. Gonî hewna birîna ey ra şîyêne. Qorê xo yo weş, pê guret û wuşt ra. Labelê nîşkîya ravêr şoro. Hêdî-hêdî, xo hard ra kaş kerd û resna dewe.

Lambayê dewe yew bi yew şî hewn ra. Roştîya aşme ver nat-dotê xo nîyada. Eke xuşe-xuşa awe heşna, keyf û eşqê awe ra ame ke biqîro. Heşarê xo bî û fekê xo kerd qapat. Bi lerze xo resna awa vaye. Vêreyî ser meredya ra, fêkê xo resna awe. Mirdîya xo awe şimite. “Xêzîba na saete. Xêzîba na deqîqa. Zerrîya mi çiqas bî asane. Ez guman keno ke roje êna welatê mi zî nîya beno asan” va. Bi lerze, metereyê mîya xo vet kerd pirrî awe.

Kutikê dewe sey hukmê buliskî lawayne. Eke vengê kutikan heşna, cayê xo de çik bî vinet. Xeylî wext biryayişê vengê kutikan ser o vîyart. Labelê lawayîşê kutikan daha bî zêde. Boya xo bî tenge. Dejê birîna qorê xo ver bi ver bî zêde. “Nalet şoro ro na şewa oxetsîyaye, ez kerdo çi hal” va.

Hêdî-hêdî vengê kutikan bî şenik û pey de birya. Bi hêzê qoranê xo, xo hard ra kaş kerd resna yew gomeyêde îsizî. Gome dewe ra tayê teberde mendê. Verê berê gomeyî de vinet, goş da zereyê gomeyî. Vengê her û astoran ra dot qet veng çîn bî. Bi destê raştî qulpa berî gurete û wuşt ra. Qorê weşî ser o pawa vinet. Qulpa berî pêguret kerd ya. Çîrana berî yew dolime çizê. Yew dolime zî zereyê ey çiza. Qorê xo yo birîndar kaş kerd û eşt zereyê gomeyî. Zere teng-tarî bî. Fire-fira astoran ra dot veng çîn bî. Hêdî-hêdî xo resna verê dêsî. Birîna qorê xo de nîyada. Labelê tarîyê şewe de hîtîna gonî ra dot çîyê fam nêkerd. Mîyaneyê xo azna dês. Hurdmîna faqê xo day ra û winî şî hewn ra.

Eke tîrêjê rojê şodirî qilaşanê berî ra kewtîy zereyê gomeyî, o zî bî heşar. Virnîye der-dormeyê xo de nîyada. Peyê cû, cad kerd ke rawurzo. Xafila vengê çizayişê berî ame goşanê ey. Cayê xo de ame pêser û vinet.

Veyva wayirê gomeyî bi lerze ber kerd ya. Nat û dot nîyada. Eke birîndar dî, pey de agêra û qîra va:

- Vazdêêêêê, bi lerze bêrêêêê. Zereyê gomeyî de yew pîyayo birîndar esto.

Têde înan, duşe vengê veyva kêyî de şaş bî mendî. Her kesî bi lerze vazda verê berî. Mêrdeyê veyva kêyî vazda û ber kilît kerd. Peyê cû verê xo çarna berî, qîra va:

-Ti kam a ero?

Birîndarî bi vengêde bêqudim va:

- Ez gerila yo.

Mêrdeyê veyve hewna veng da, va:

- Ma zereyê gomeyî de çi karê to esto?

Birîndarî, qudimê xo kerd top. Xo kaş kerd û resna peyê berî. Bi vengêde zaf zaf nerm, va:

- Nîyetê mi xirab nîyo. Ez seba zerarê şima nîyamo îta. Ez birîndar o. Qorê mi, mi ra kaş beno. Ber yakerê ez îta ra şorî.

Mêrdeyê veyve verê berî de bî kerr-lal, mend.

Muxtarê dewe bi lerze xo resna verê gomeyî. Yew dolime kuxa û qîra, va:

- Çi ko? Se bîyo?

Mêrdeyê veyve verê xo çarna muxtarî, va:

- Zere de yew teror esto. Ez birîndar o, vano. Mi raverdê ez şorî, vano.

Muxtar xafila hers bî, va:

- Raverdayine-mevêrdayîne çin a. Şima zî zanê ke vizêr-perey qomtanê nehîya ame dewe. “Eke şima alîkarîya terorîsta bikerê, ma dewe vêşnenîme” va. Ewro zî ma nîşkînîme nê terorîstî raverdîme. Eke qomtan pêbihesîyo, ma niqilqan keno. Her kes ber ra dûrî vindero.

Û bi lerze verba keyê xo şî.

Şarê dewe yew bi yew leyê gomeyî ra kewt dûrî. Vengê birîndarî hetanî kuçanê dewe yew şîyêne:

- Nameyê mi Wusên o. Ez Dêrsim ra yo. Ez birîndar o. Mi raverdê ez xo biresnî hevalanê xo.

Vengê birîndarî qet kesî nêheşna. Her kesî vazda û kewt zereyê keyanê xo.

Muxtar restbî keyeyê xo, bi vengêde zaf berz qomtanî de qesê kerd va:

- Merheba qomtan beg. Bizim koyde bir teror var. Komin içinde kilîtlî. Xeberin olsin.

Xafila her ca bî sukit. Birîndarî zana ke ey danê destê leşkerî. A şop, Seyît Riza, Alîşêr û Zerîfe amey xeyalê ey. “Heya, ma ey zî bî qurbanê xîyanetê Rayberî. Sereyê Alîşêrî bi pera rot qomtan Alpdoganî. Nê zî mi roşênê” va. Destê xo eşt dês û wuşt ra. Şenikek dotê ey de, yew çu estbî. Lenga û xo resna çu. Bi çu camê pencera şikit. Tifingê xo, pêt pêguret. Bomba mîya xo rind şidêna. Bi lerze xo eşt teber. Virnîye derûdor de nîyada. Derûdor de qet kes çîn bî. Bi linga birîndare, xo kaş kerd û uca ra kewt dûrî. Orteyê darberî ra vêrd ra, xo resna pikila tumî. Hilke-hilka ey bîye. Zerrîya eya bele sey toqmaqê dawulî gimêne. Zaf qefelîya bî. Cayê xo de vinet. Gêra ya, peyê xo de girs-girs nîyada. Qet kes çîn bî. Nişt ro, bîna xo gurete. Gonîya birîna ey, serê şapikanê ey ra dilop –dilop ginayne hard ro. Birîne bîbî ya. Gonî nêvinetê. Yew dolime, pê paçê birîne hewna şidêna. Xo kerd tirş-tal. ”Uffff na andêre çiqas dejena” va.

Tayê vinetene ra dime wuşt ra û verba koyî şî. Qet hayî ro leşkerî nêbî. Xafila vengêde bêyom ame hetanî goşanê ey:

- Hey! Dur ve teslim ol. Yoksa vururum.

Na qet buwar nêkerde. Vinet û xeyal kerd. Ey goş na vengê zereyê xo ser. Duşê leşkerê dişmenî û xiyanetê şarê mixenetî de, destê xo eşt pîmê bomba û teqna.

Wexto ke veng bî asan, orteyê dûmaxê wela koyî de, letanê canê ey ra dot qet çîyê nîyasayne.

______________

Tirkî ra tercume: Alî Beytaş

Na xebere 18609 rey wanîyaya
No nuşte hema şîrove nêbîyo.