Gulaşê Ap Husî

Serê wisarî, hema newe çayîr û çîmenî zîl dabi. Xortê dewe cayê cuwenan de kom bibîy, gulaşe girewtêne. Tayê rîsipîyê dewe, çend cinîyê pîrî zî înan ra cor, vereroj de roniştibîy, hem xo rê suhbet kerdêne hem zî temaşeyê xortan kerdêne.

Nacînîya Zelxe zî mîyanê cinîyan de bî. Nacînîya Zelxe, rewna mêrdeyê aye merdbi, vîya bî. Heta ti vajî qelewe bî, eynî sey yew heşe bî.

Badê ke xortî gulaş û kelebutan ra mird bîy, lajê Ap Husî yê qijî şeytanîya xo ra va:

- Hêêy! Şima çi roniştê? Werzêne, dora şima ya. Şima gulaşe bigîrêne, ma goşdarîya şima kenê.

Veng kesî ra nêvejîya. Lajekî hewna vatişê xo tekrar kerd. Hewna veng kesî ra nêvejîya.

Ap Husê Keyê Hesan ke zemanê kênayîye ra çimê ey Nacînîya Zelxe de bi, va:

- Wa Zelxe bêro. Ez û a ma gulaş bigêrî.

Dewijan rê roj akewt. Her kesî cayê ra xeberêk vate, xergele kerd. Nat û wet ra şemate virazîya. Tayêne va, wilay Nacînîya Zelxe Ap Husî binê xo de pelixnena. Tayêne va, wilay Ap Hus linge erzeno ver, paştîya aye dano erd…

Hirehir kewt miletî ser, xo rê huyay.

Ap Husî va:

- Mi rê ferq nêkeno. Ez zî bikewî Zelxe ser, mi rê kar o. A zî bikewo mi ser, hewna mi rê kar o!

Reyke de pirqî gina miletî ro. Huyayîşan ra her kes cayêk de gina war ro.

Nacînîya Zelxe ewnîya Ap Husî ra, va:

- Homa to bigîro. Ti fedî nêkenî, ez to ra vajî çi!