Baba

 -Aaa... Aaa... A.  Piş... Pişş... Pişşş...

-Dada!

-Ha dada qurban.

-Babê mi key yeno?

-Babê kêna mi şîyo xebate. Cayêko dûûûrî!..

-Babê mi şîyo hebate, ma lê pelan ano?

-E dada mi. Babê kêna mi şîyo xebate ma rê peran ano.

-Jaf ano?

-Zaf ano.

-Babê mi jaf pelan ano, ma êdî şelê jiblan la nan nêdanê alê?

-E vereka mi. Ma êdî serê zibilan ra nan nêdanê arê. Ma nanê firine wenê... 

-Babê mi jaf pelan bîyalo, ej vana wa mi lê veyvikêka naylone bielêno. Wa polê aye jî eştbo, e dada?

-E qijkeka mi. Wa porê aye zî estbo û çimê aye zî hêşînî bê.

-Citeyê şolanê şûlan jî mi lê bielêno, laaa...

-Baba, kêna mi rê citêy solanê sûran zî erêneno.

-Wa baba bîyo...

- Aaa... Aaa... A.  Piş... Pişş... Pişşş...

-O dada!

-Ha dada qurban.

-Babê mi çi lê cilê ho nêbeldê?

-O cayo ke baba şîyo de yew cilan nêdano xo ra.

-Dada!

-Ha dada bi qurban.

-Ti çi lê hel loj cilanê babayî boy kena û belmena?

-Mi bêrîya babayî kerda!

-Mi jî jaf bêlîya babê ho kelda. Jaff... Eeende!

-Lûrî... Lûrî... Lûrî...

Babê kêna mi şîyo cayêko dûrî!

Kêna mi rê erênay citeyê solê sûrî,

Ardê verê çemê Xabûrî,

Kutikê harî şîyê vernî,

Ferêk berdo ferêk verdayo!...

___________

Çime: Roşan Lezgîn, Binê Dara Valêre de, Çapa Dîyine, Weşanxaneyê Vateyî, Îstanbul 2002, rîpel 25-26