ARDIN SIRA SESLER

Her taş kendi dağına süs

Sen neredesin ey gerçek sevgili?

Her sözcüğü ruhuma risale

Her sözcüğü ülkemden bir parça

Her sözcüğün tadı atalarımın sesinden bana yadigâr

Ve her sözcüğü zamanın avuçlarından bir cevher

Ah nereye kaçarsa kaçsın insan, ülkesine benzer!

Döksün üstüme gökyüzü salkım salkım Samanyolu

Yüreğimde çatallanmış bir feryat

Çiçeklerin açılma sesine vurulmuşum…

Ey kendi diline firari!

-Masal değil ki bu anlattığım-

Ölümüme ve Doğu’ya yeminler olsun

Ardın sıra yetim bıraktığın her ezgi ceylansı bir yürekte aşktı

Sular senin sesinde akardı vadilerden

Ve murat ettiğin elma berzahındaydı senin ey yabancı!

Ey kendi sesine firari!

Yıkacağın her köprü

Kemiklerin kırılma acısıyla

Sözcüklerin kokusunu getirir mezarlıklardan…

(Çiçeklerimin açılma sesine kulak kabartmışım ben

Zaman kudurmuş bir nehir gibi akıyor avuçlarımdan

Ve kökünden kopmuş olan meşru değildir artık!...)

Ey firari!

Yeminler olsun Araf’a

Dilin yüreğindeki hasrete yeminler

Nereye kaçarsan kaç

Ardın sıra beddualar zincirinin şakırtısı!... (*)

__________

(*) Bu şiir “Roşan Lezgîn, Dêsan de Sûretê Ma Nimite, Weşanxaneyê Vateyî, İstanbul 2005, s. 10-12”de yayınlanmış. Zazaca Kürtçesindeki orijinalinden Türkçeye çevrilerek “Selim Temo, Kürt Şiiri Antolojisi, Agora Kitaplığı, İkinci Cilt, Birinci Basım, İstanbul 2007, s. 1211-1213” yayınlanmıştır.