Şîr û Şîîre

Malimê mektebî nêzdîyê roşanê 23ê nîsane de wendekaran ra wazeno ke her kes yew şîîre bîyaro.

Lajê Ap Husê Keyê Hesan zî mekteb de beno. Şan de yeno keye, dadîya xo ra vano:

- Dayê, malimê ma şîr waşto. Şîr bide ez dana malimî.

Dadîya ey vana:

- Ez nêzana şîr çi yo. Dê hela vinde, wa babîyê to bêro keye, ma persenî.

Ap Hus yeno. Cinîya ey persena vana:

- Hero, şîr çi yo? Tut vano, malimê ma şîr waşto.

Seke firsendêko zaf muhîm bikewo destê Ap Husî, sey dîkî sêneyê xo nepixneno, vano:

- Homa to hesre bikero! Ti hema nêzana şîr çi yo. Şîr şit o şit.

Cinîya Ap Husî şefeqêk rew bizan doşena. Sitil kena pirrî şit û dana destê lajê xo.

Lajek sitilê şitî gêno beno. Malim hema hewn de yo. Dano berê lojmane ro. Malim werzeno, ewnêno ke ey rê şit ardo. Şitî gêno beno, pê areyîya xo keno.

Dima, mekteb de, malim tutan ra vano:

- Kamî şîîre arda wa destê xo berz biko:

Tena lajê Ap Husî destê xo berz keno. Malim vano:

- Ka şîîre? Dê hela bide, ma biewnî.

Lajek vano: