Şorişê Kirdkî

Vizêr, dorê teştareyî kek Seîd mi gêra, va “Roşan, bê ma Ofîs di yewnû vînî.” Kek Seîd rewna şibi Ewropa, newe agêrayo. Mi xo hadre kerd, tam ez keye ra vejîyayêne teber, studyoyê dublajî ra mi gêrayî. Embazî va, “Keko, çend cayan de kêmane mendo, bêre ma temam bikerîn.” No studyo fîlman bi kurdkî dublaj keno. Ne mi ne zî embazanê bînan, ma kesî perwerdeyê dublajî nêdîyo la ma hêdî-hêdî musayî nê karî. Nika ma lehçeya kurmanckî de dublaj kenê la Homa hes bikero ma do kirdkî zî bikerîn.

Ez hetanî ke şîya semtê Dîcle Kentî, hetanî ke ma ê çend kêmaneyê dublajî temam kerdîy û ez agêraya, tabî, ez randewuyê kek Seîdî ra erey kewta. Ez wenişta bi mînîbuse, hema vajêne ke mînîbuse pirr bî. Ez şîya qoltuxanê tewr peyênan de ronişta. Mi ra ver di xortê semtî zî ê qoltuxan de ronişte bîy. Xora ez tim hes kena ke mînîbuse de qoltuxanê tewr peyênan de ronişî. Çunke uca ra merdim şêno hemeyê mînîbuse bivîno. Ez zî tim meraqdar a ke bala xo bidî çîyan ser.

Mînîbuse semtê Dîcle Kentî ra Ofîse ro şîyêne bi semtê Berê Koyî. Ma hîna ke nêresayê verê Orman Park yew cinîyêka ciwana bajarî ke tutêko yew-diserre verare de, wenişte bi mînîbuse. Min û her di xortan ma xo bineyna da têkişte û a xanime rê ca viraşt. Cinîke ameye verê mi de ronişte. Gama ke ronişte solê tutê aye sawîya bi pantolanê mi ra, serê çokê min ê rastî bineyke bi herrin. Cinîke leze destê xo derg kerd ke pak bikero, mi nêverda. Tam a esna de zî telefonê mi cena. Ez hem xebitîyaya ke telefonê xo cêba xo ra vejî hem zî ez cinîke ra vana muhîm nîyo, ez şêna pak bikerî.

Mi telefon ra ewnîya, kek Seîd bi. Va, “Ti kure yî? Ti nêomeyî!...” Mi va, “Kek Seîd, qusur ra mewnî, embazan studyo ra veng da mi, zaf acîl bi, ez şîya Dîcle Kent. Nika ez ha mînîbuse de yena. Ti kam cayê Ofîse de yî?” Kek Seîdî va, “Ma hê Sanat Sokak de, o cayê ke garson û wayîrê ey kirdkî qalî kenî…” Mi va, “Kam hetê Kuçeyê Hunerî de yo, kamcîn kafe bî?...”

Axir kek Seîdî telefon de mi rê cayê kafe tarîf kerd, mi va, “Ez ha yena, da-des deqayan de ez uca ya…” Û ma xatir waşt, mi telefonê xo pada. Tabî gama ke merdim mînîbuse de qisey keno, hema vajêne ke her kes şêno vengê merdimî bigoşdaro.

Badê ke qiseykerdişê mi qedîya, qasê yew-di deqayî dima, mi dî kênayêka rindeka porkeje ke qoltuxa vernîyê mi de ronişte bî, telefonê xo vet, yew numre gêra. Û dest pêkerd bi kirdkî qisey kerd. Kêneka rindeke biney bi vengo berz qisey kerd. Seke mesaj bido mi, vajo, “Qey ti tena şênî kirdkî qisey bikerî? Bewnî, ez zî sey to kird a û kirdkî qisey kena. Ez zî sey to ziwanê xo ra nêşermayena!...”

Ziwanê aye fekê Sêwregi bi. Qalê fîşe kerdêne, qalê xestexaneyî kerdêne, qalê îlacan û fîlmê rontgenî kerdêne. Persayêne vatêne nika ti senîn a? Filan û bêvan… La tim waştêne ke qiseykerdişê xo derg bikero. Kirdkîya kêneke zaf fesîh û zelale bî, qet yew çekuya tirkî zî nêkerdêne mîyan.

Qiseykerdişê aye zaf ro weşa mi şi, zaf keyfê mi ame. Çunke ez tecrubeyanê xo ra zana ke nisbet bi camêrdan zafê cinîyê ma kirdan, ê ke musayê tirkî, êdî kirdkî ra şermayenê, bi kirdkî qalî nêkenê. La na cinî seke qiseykerdişê mi ra cesaret bigîro, seke mesaj bido mi, seke nîşan bido ke a bi zanayîş, bişuûr kirdkî qisey kena.

Mînîbusa ma êdî resabî semtê Bayindirlikî. Yew-di deqayî badê ke qiseykerdişê kêneka porkeje qedîya, na rey xortanê ke qoltuxa peyêne de ronişbîy ra eyê hetê pencera telefonê xo vet, numre gêra û dest pêkerd bi kirdkî qisey kerd. Kirdkîya nê xortî yê hetê mintiqayêka Pîranî bî. Vatêne “Bindê bondê ma di…” Nê xortî zî vengê xo bi ma dayêne eşnawitiş. Eynî seke ma rê nîsbet bikero. Seke vajo, ez zî kird a. Ez zî sey şima hol kirdkî qalî kena. Wina asayêne ke lajek waştîya xo reyde qisey keno. Hetanî ke mînîbusa ma resa bi semtê Ofîse, ez ameya war zî lajekî telefon de qisey kerdêne.

Ma ke resay goşeyê parkê Koşuyoluyî na rey a cinîka ke tut verara aye de bi û kîşta min a raste de roniştbî, telefonê xo çanteyê xo ra vet, yewî gêra û dest pêkerd bi kirdkî qisey kerd. Kirdkîya na cinîke kirdkîya hetê Gêlî bî. Hetanî ke ma vîyadukê Ofîse ra zî vejîyay aye qiseykerdişê xo dewam kerd. Qaso ke mi fehm kerd, xo rê suhbet kerdêne. Yanî seba çîyêkê acîlî telefon nêkerdbi.

Kam vano se wa vajo, mi rê wina ame, seke a zî vajo, qey şima tena kird ê, şima tena zanî kirdkî qalî bikerê, ez zî kird a û ez ziwanê xo ra nêşermayena!

Herçî ez a, mi kerdêne ke ez keyfan ra bifirrî. Seke ma kirdan şoriş kerdo, seke ma Kurdîstan azad kerdo, seke ma dewleta xo ronaya, hende keyfê mi ame. Bîy 36 serrî ke ez ha merkezê Dîyarbekirî de ronişena. Zaf kesê ke ziwanê xo ra şermayenê, xaseten kirdê ke ziwanê xo qisey nêkenê, mi zaf dîyê. Nê hetî ra ez zaf dejaya, zaf rey moralê mi xeripîyayo. La na reya verên a ke ez vînena cinî, kêna û xortê bajarî û modernî bi no qayde rehet, heta ke bi mexrûrîyet mînîbuse de kirdkî qisey kenê.

Wilay mi va qey kirdanê ma şoriş kerdo.

Dîyarbekir, 13.01.2011