Heqê Gonî

Heqê Gonî

Mela Evdê yewêdo şimşato derg o. Gama ke rayîr şino, her gama ey di metreyî hîra ya. Ti vanî qey eceleyê ey esto yan esparan nayo dima, hertim lezkanî rayîr şino. Eke çarşîyêka qelebalixe de rayîr şiro, çend gaman ra reyêk nat û wet verdîyêno merdiman ro. 

Vatê, rojêk Çarşîya Veşayî yê Dîyarbekirî de ez û yew camêrd ginay pêro. (Nêvano ez bi xo verdîyaya camêrdî ro, ha!) Yewêko kilmeko pîsek bi. Fetilîya mi ser, va:

- Ti çi sey bergirî rayîr ra şinî! Biewnî xo ra ver, wey!…

Qala bergîrî sey guleyî gina mi ro. Mi va:

- Bizêko virnik! Biewnî ez to sey lulike binê linga xo de pelixnena!

Willey yew ey ra yew mi ra. Ma da pêro. Milet kewt mîyanê ma.

Ê mi zî, yew şilfa min a qijkeke esta. Ge-ge ez xo rê pê saye yan xîyar-mîyar pacena. Willay, de mi şilfa xo vete. Û ez qîraya, mi va:

- Mi veradêne! Ez ey kardî kena…

Ey çim gina şilfîya destê mi ro, qey ey zana ke merdim pê nêmireno, mi dî, miletî ra va:

- Ey veradêne. Dê hela ey veradêne. Wa yew-di kardan mi ro do. Ez heqê gonîya xo ey ra gêna!

Vatê, senî ke ey behsê heqê gonî kerd, mi şilfîya xo kerde tunika xo, mi va:

- Pîso heram! Çimê to tede yo ke ti gonîya xo mi ser o bikî pere!

(Oxro ke hende çikus o, gama ke qalê heqê gonî bîyo, zarqeyê ey teqayo!)

Vatê, nê qalan ser o huyayîş bi miletî girewt. Miletî ma her di zî veradayî.

Bi no qayde pêrodayîşê ma qedîya. Ma her yew xo rê rayîrê xo ra şîy.