Di Waştî: Roj û Aşme

Bî çend serrî, bî çend seserrî ezman (asmên) de di waştî danê dimay yewbînan. Mîyanê nê serran de rojêke ancî nê waştî, yanî Roj û Aşme yenê nizdîyê yewbînan. La qet nêresenê yewbînan.

Ancî deman ra demêke Roj vano:

- Ax, ax zerenca mi, ti senîn a? Çend seserr ê ke ez ha to dima vazdana. Ti warê xo ra qey nêvecêna? Ti ha ça?

Aşme vana:

- Ey waştîyo waştîyo! Ti zî bî çiqas wext o ke dimayê mi de yî. Ti çira nêşênî biresî mi?

Roj vano:

- Herê herê! Ti bimasî herê wilay. La qey ti nêzana ke zerrîya mi seba to senî dana piro. Bî çend serrî ke ez bi hêvîyêka pîle dimayê to de ya?

Aşme vana:

- Ay la-lawo lawo! Warê dinya de çiqas mar û murî, çiqas zil û zîçî estê, êdî ê zî zanê ke çimanê heskerdoxan ra ne dêsî ne zî ko û kendalî bar kenê. Xirab û başê cîhanî zî baş zanê, çimê heskerdoxan bi eşqê waştîye benê sûrî. La-la bêmecal, qey ti nêzanî? Merdimo çimsûr seba heskerdîya xo çend qesranê zerrnînan erzeno xo dima?

Roj vano:

- Ax bêmecala bêmecale! Ax bêwayîrê, ax bêbavê! Ti wazena ke zerrîya mi bişiknî û mi xo ra serd bikerî, zerrîya mi de heskerdişê xo bikerî sîya? La ez çiqas to ra biheredîyî, zerrîya mi çiqas to ra bibo sîya, ti çiqas zerrîya mi bi zîftê rayîran tarî bikerî zî na kemanîye yê to ya. Na kerdene mocnena ke hurmetê to heskerdişê ma rê çinî yo. Ancî waştîya mina bêheşe, mi xo vîr ra meke. Kam gama ke serê serre bêro, çi wext rayîrê mi bikewo serê rayîrê to, sawê eşqê toyê giranî bikewo mîyanê zerrîya mi, ti do senî nêrî mi vîrî? Zerrîya mi senî bi nêzdîyê zerrîya to nêbermo? Bi nêzdîyê çimanê toyê keweyan, senî çimê minê rengînî nêbê sîya? Û seba ke mi bixeneqno, gama ke Ûr bêro bikewo mi ser, ez bi qewetê zerrîya kamî ey ra bixelesîyî?