Delo û Xînt

Dewandê Sêwreke de di birayî benê. Yew aqil beno yew xînt beno. Nameyê aqilî Delo beno. No Delo jî qaçaxê eskerî beno.

Nê di birayî rojê piya derûberî miyan de geyrenê. Raştê jû eskerî yenê. No esker zî darûberî miyan de dewrîye geyreno.

Esker zî, estora ci, kutikcê ci û yew zî dellûceyê ci beno. Delo senî eskerê dewrîyeyî vîneno, xwu nimneno ki nêtepêşîyo. Esker yeno, estora xwu biradê xintî vero vindarneno. Birardê xîntî ra pers keno vano “Kimsin, ne arıyorsun buralarda?” Birayo xînt zî tirkî nêzano, o zî eskerî ra bi kurmancî pers keno vano “Tu kî yî lawo, tu çi digerî?”

Esker estora xwu ra yeno war. Vano “Bu atı tut. Bu iti tut. Bu kuşu tut. Ben bir ufak su döküp geliyorum. Konuşuruz yine…”

Estor mûseyê wahîrdê xwu yo, keno hîr-hîr, wurzeno di lingandê xwu ser. Birayo xînt sîyê erd ra gêno, dano estorî ro, estor remeno şino.

Kutik lawano birayê xîntî ser, no sîyê zî dano lingda kutikî ro. Kutik kûs -kûs kûsteno û şino.

Na rey delluce nikûla xwu dano destê birardê xîntî ro. No sereyê delluceyî zî cikeno, erzeno qirşî miyan.

Esker yeno vano “Hanî at?” Birayo xînt vano “Devê mi çû hat, mi kevirkî lêxist, çû deha nat!”

Esker vano “Hani it?” Birayo xînt vano “Dora mi kir wît-wît, mi kevirkî lêxist, linga wî kir qît!”

Esker vano “Hanî kuş?” Birayo xînt vano “Destê mi kir berdûş, mi serê wî jêkir, avêt nav pûş!”

Esker vano “Bu deli midir nedir, ne saçmalıyor!” Birayo xînt veng dano birardê xwu vano “La Delo derkeve derkeve wî tu dît!”

Esker ewneno daran miyan ra yew merdim vijîya. Delo bi eskerî ya kewnê pê, lej kenê, pê erd ra lox kenê. Birayo xînt ewneno esker dano Deloyî ro, xînt erd ra sîyê gêno dano seredê eskerî ro. Esker ewja de xwu ya şino, xewrîyeno.

Delo remeno şino dewe, birayo xînt zî çinayê eskerî vejeno û dano xwu ra, şino dewda xwu, vijyeno banî ser, lox keno tîk û ser o roşeno. Xeylê wext dima ayam beno tarî, hembazê eskerî ewnênê ki no dewrîye ra nêame, nê qaxûyê hembazê xwu gênê. Vanê hele ma şirê dew ra pers bikerê. Nê senî yenê nezdîyê dew, ewnenê ki jew esker ho banî ser o, loxa banî kerda tîk, ser o ronişte yo.

Şinê nezdîdê ci, ewnenê ki çinayê hembazdê înan o. Labirê o nîyo. Nê birayê xîntî tepêşenê benê qereqol. Solixna dima esker zî bê çinadê eskerî ya, nîme viran, yeno qereqol. Hal-mesele hembazandê xwu rê vano.

Esker şino ewneno çinayê ci yo. Vano “Yew no bî, yewna deha esto, xwu daran miyan de nimitbî. Ez û ey a ma piya lej kerdê, ney zî sî da mi sere ro, ez xwu ya şiya.”

Meşterî beno, eskerî şinê dewijan ra pers kenê. Dewijî zî eskeran rê vanê “Nê her di birayî zî xîntî yê.”

Deloyî tepêşenê anê birardê xîntî hete ki dekenê nezaret. Eskerî şinê amîrê xwu rê vanê “Ma tepiştî. La dewijan va nê her di birayî zî xîntî yê.” Amîrê qereqolî yeno nezerat, vano “Kuru üzüm ile hamam böceklerini karıştırıp verin bunlara bakalım.”

Eskerî sehanê işkijî û kêzika hemamî ya kenê pêmîyan danê Deloyî û birardê xîntî. Delo işkija weno, birayo xînt zî kêzikan weno.

Birayo xînt ewneno, Delo ho işkijan tenya weno, vano “Law Delo tu dîn î, ewên ku diçin bixwe, tehma vana zehf xweş e.” Delo ewja de fam keno, o zî kêzikan weno.

Eskerî şinê amîrê xwu rê vanê “Hamam böceklerini yiyiyorlar.” Amir vano “Salın gitsin!”

Birayo xînt û Delo veradanê. Delo vano “Ti nêbîyayê, ez do nika hepis de bîyayê, ew hepis ra tepîya, înan do ez biriştayê eskerey.”

Nê danê piro şinê dewda xwu, mesela ma zî tîyade qedîyena.