Bêrîya Pîyazî

Zafê hêgayê keyê Ap Husê Keyê Hesan awî yê. Payîzî hêgayanê xo de genim ramenê. Hamnanî senî ke çînenê, awe veradanê firêzeyî ser, erd nerm beno. Roja bîne cite kenê. Tayêne de kurêk, tayêne de fasulya, xîyar û pîyazan ramenê. Pîyazê înan menşûr ê, zaf ê. Vanê verê cû înan pîyazî berdêne dewanê deşte, dewanê bejikan de rotêne. Nika şawenê hala Dîyarbekirî.  

Serre duwês aşmî, hema vaje ke werdê înan bê pîyaz nîyo. Mavajin zimistanî, serê sibay mişewşî pewcenê. Naca Ase dekena legana qirasîye û çend sereyê pîyazî şîl kena, dana ver. Ap Hus zimbêlan mişewşîye de xemilneno, xirmî pîyaz ra ano, kirm-kirm, sey xîyarî pîyaz caweno. Mîyanroje de hewna belxul bê pîyaz nêwerîyeno. Ap Hus roja ke pîyaz nêwero, a roje tehm werd ra nêgêno. Vano, ewro ez vêşan a, mi çîyê nêwerdo.

Pîyaz ra tewir bi tewir werd virazenê. Pîyazan hurdî kenê, rûn de sûr kenê. Çîneyê goştê qewirmeyî kenê mîyan, çî-mîyo bîn kenê mîyan. Çi werd virazê, dekenê. Xora kufteyî, nano binadir bê pîyaz bin ra nêvirazênê. 

Mavajin eke dora pesî ya. Tewreyê Ap Husî de nanêk nan û sereyêk pîyaz û tikêk zî sole estbo, êdî ti kankil û kuncî bidê, ti cewayîr bidê, nêweno. Taştereyêk verpalê koyî de xo dano cayêkê berzî ke heme bola pesî ey ra biaso. Adir wekeno. Verê adirî de camêrdkî ronişeno. Nanê xo serê taramîya komirî de germ keno, seke hema newe tenûre ra vejîyayo. Pîyazê xo dano kerra ser, kulmê xo dano piro, pîyazî şikneno. Nane keno leteyî, mîyanê nanî ra helmêko germ vila beno. Piranêk nan cirakeno erzeno fekê xo. Ewilî zîlikê pîyazî ra dest pêkeno. Dano sole ro û weno. Xirmî pîyaz ra ano.

Nanê nana xo û pîyazê xo fît keno. Dima qutuya xo ra cixara pêşeno, pê pizoteyê adirî tafîneno, dû veradano xo ser. Oxxx! Dinya a dinya ya...

Na rey Ap Hus gama ke şino esker, di-hîrê aşmî çimê ey nêginenê pîyaz ro. Tewir bi tewir werd yeno, la pîyaz çin o. Ap Hus welatî keno xo vîrî ra, dewe keno xo vîrî ra, heval û hogiran keno xo vîrî ra, domanan keno xo vîrî ra, cinîya xo keno xo vîrî ra. La no mîratê pîyazî vîrê ey ra nêşino. Tam eksê ey, her roje pîyaz hîna vêşî yeno verê çimê ey. Êdî hewnê xo de zî pîyaz vîneno.

Ap Husî vatê, ez hîna nêmusaybîya ke bi tirkî nameyê pîyazî çi yo. Mi bizanayne ez rewna şîyêne verê qumandarî, mi pîyaz waştêne. Vatê, ez epey tirkî musaya la çimê mi nêgina pîyazî ro ke ez yewî ra bipersî vajî nameyê nê bimbarekî çi yo. Vatê, şansê mi ra, ma het yew kurd zî çin bi. Ez tikîtena bîya.

Vatê, wilay êdî rojêk da kezeba mi. Mi da piro ez şîya odaya bulik qumtanî. Mi selam da, mi tekmîl da. Vatê, mi ra va, ”Sole, ne îstîyor?” Vatê, mi va wilay qumtan, ben pîyaz îstîyor. Vatê mi va, ben pîyaz yêmese, ben uluyor. Yan pîyaz vêrîyor yan ben baxşe bulige gidîyor. Yanî, vatê, ez êdî heridîyena ha! Ez înan ra bena cîya. (Ap Hus, dewe de zî gama ke ey û cinî yan lajanê xo pêrodayne, heridîyayne. Vatê, ez bena cîya. Eke ey û dewijan bidayne pêro, vatê, ez na dewe ra barkena.)

Ap Husî vatê, qumandarî va, eman-yeman pîyaz nedir, sen nêreye gidîyor? Yew mi ra yew ey ra. Vatê, ez nêzana senî fehm kerd ke têlefûn akerd, venga werdepewjî da. Wilay werdpewj ame ke ha yew pîyaz xo reyde ardo. Ê de senî çimê mi gina pîyazî ro, seke roj ro mi akewo, hende dinya verê çimê mi de bîye roşne. Vatê qumandarî va pîyaz bûdir? Mi va, eynî bûdir.

Ap Husî vatê, a roje û na roje, hetanî roja ke ez a bulike de bîya, her roje îstîqaqê mi yew pîyaz ameyne. Nê kutikzayê eskeran çim ginayne pîyazê mi ro, awe fekê înan ra şîyêne. Mi quzilqurt dayne înan! Mi ewilî heto barî yê zîlikî de girewtêne, qîçê xo beş kerdêne, sey xîyarî gaz dayne piro û kirm-kirm werdêne. Ê de hende weş bi, hende weş bi. Êdî eskerî mi rê bîye sey vêveyî.