Birnayîşê Mareyî

Ap Husê Keyê Hesan linge dartebî we, lajanê ey herinde de naybî ro. Heta ke lajan babîyê xo ra vîyarnabi...   

Veyveyê lajê Ap Husî beno. Veyveka xo hewelnenê, anê kenê zere. Xwendî nanê xo wenê û benê vila. Şande zama û hîrê camêrdî seba şahidîye şinê keyeyê melayî ke mare bibirnê.

Vatê, melayî epey nesîhet kerd. Dima hêdî-hêdî seke îmtîhan bikero, zamayî ra çend persê dînî persay. Axir peynî de zamayî ra persa va:

- Ti huzûrê nê her hîrê şahidan de kênaya Ap Deqmanê Ap Zilfî sey cinî qebul kenî yan ney?

Vatê, lajê Ap Husî ca de sereyê xo tîk berz kerd, ewnîya zereyê çimanê melayî ra û biney bi hered, va:

- Wey Seyda! Homa to ra razî bo, eke ez qebul nêkena, ma amey tîya çi? Qey na zî pers a ke ti persenî? Ez ameya ke ti mareyê ma bibirnî, dê hela biewnî ti persê çî kenî!

Vatê, nişka ra pirqî gina şahidan ro. Melayî zî xo de nêgirewt. Huyayîşan ra kiştî girewtî. Badê ke biney huyayîşê înan sist bi, melayî mare birna, înan zama girewt berd kerd zere.